Κούφια κοίλη γη

Η ΘΕΩΡΕΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΛΗΣ ΓΗΣ

Οι θρύλοι λένε ότι υπάρχει στον Βορά μια είσοδος που οδηγεί στα έγκατα της γης. Μάλιστα, οι αρχαίοι πολιτισμοί που ζούσαν εκεί, την χρησιμοποιούσαν για να βρίσκουν καταφύγιο κάτω από την επιφάνεια της γης όποτε αυτό ήταν απαραίτητο. Οι μυστικιστές ισχυρίζονται ότι η είσοδος στην Υπερβόρεια, την Σαμπάλα και την Πλουτώνια, βρίσκεται κάπου στον Βόρειο Πόλο.

Επίσης υπάρχει και η άποψη ότι τα ΑΤΙΑ, δεν μας επισκέπτονται ερχόμενα από το διάστημα, αλλά βγαίνουν από τεράστιες τρύπες κάτω από την επιφάνεια της γης, στο Βόρειο Πόλο.

Στην εποχή του Πλάτωνος οι άνθρωποι πίστευαν στην πιθανή ύπαρξη ζωής κάτω από την επιφάνεια της γης. Ο ίδιος ο Πλάτωνας πίστευε ότι η γη στο εσωτερικό της είναι γεμάτη σπηλιές και διόδους. Ο ερευνητής Halley κατέληξε μετά από μελέτες στο συμπέρασμα ότι υπάρχει μια σφαίρα στο εσωτερικό της γης με το δικό της ξεχωριστό μαγνητικό πεδίο.

Ο επιστήμονας Mark Sadikov ισχυρίζεται ότι στο Βορά δεν υπάρχουν τρύπες που μπορεί να χρησιμοποιηθούν ως είσοδοι στο εσωτερικό της γης. Αυτό ισχυρίζεται και η Maria Gavrilo επικεφαλής της έρευνας του αρκτικού και ανταρκτικού ινστιτούτου. Επίσης προσθέτει ότι ο Βόρειος Πόλος είναι ένας ωκεανός καλυμμένος με πάγο κι όσες προσπάθειες γίνανε για να βρεθεί ξηρά κατέληξαν σε αποτυχία.

Η πύλη εισόδου στον βόρειο πόλο

Οι υποστηρικτές της θεωρίας της κούφιας γης τεκμηριώνουν τις απόψεις τους επικαλούμενοι φαινόμενα όπως το aurora Polaris , την περίεργη συμπεριφορά των πυξίδων στο Βόρειο Πόλο, καθώς και τα ρεύματα θερμού αέρα που κατά καιρού παρατηρούνται εκεί και ισχυρίζονται ότι προέρχονται από το εσωτερικό της γης. Σ αυτά απαντάνε ο Mark Sadikov και η Maria Gavrilo με επιστημονικά επιχειρήματα.


«Κάτω από το φλοιό της γης που έχει πάχος 800 χιλιόμετρα, υπάρχει ένα κενό. Ένα τεράστιο κούφωμα. Μέσα σε αυτό το κενό, υπάρχουν τρεις oμόκεντροι πλανήτες, με τον ίδιο άξονα. Έχουν περίπου το μέγεθος του Άρη της Αφροδίτης και του Ερμή...»
ΕΝΤΜΟΥΝΤ ΧΑΛΕΫ, αστρονόμος, 1692

«Δηλώνω ότι η γη είναι κούφια. Το εσωτερικό της κατοικείται και αποτελείται από ένα αριθμό συμπαγών ομόκεντρων σφαιρών, η μία μέσα στην άλλη, και είναι ανοιχτή στις περιοχές των πόλων στη 12η ή 16η μοίρα. Αναζητώ εκατό γενναίους συντρόφους, εφοδιασμένους και εξοπλισμένους πολύ καλά, για να ξεκινήσουμε το φθινόπωρο από τη Σιβηρία με τάρανδους και έλκηθρα, με κατεύθυνση τους πάγους της βόρειας παγωμένης θάλασσας. Δεσμεύομαι προσωπικά ότι θα βρούμε μία θερμή και πλούσια χώρα γεμάτη από ωφέλιμα φυτά και ζώα. Αν δεν συναντήσουμε ανθρώπους όταν φθάσουμε σε 82 μοίρες βόρειο πλάτος, θα επιστρέψουμε την επόμενη άνοιξη.»
ΤΖΩΝ ΚΛΗΒΣ ΣΥΜΣ, πρώην λοχαγός πεζικού, Μάιος 1818 - Οχάιο, ΗΠΑ

«Ο κόσμος μας δημιουργήθηκε αρχικά μόνο για το εσωτερικό του. Η απόσταση μεταξύ των 2 εσωτερικών επιφανειών είναι 1000 χιλιόμετρα λιγότερη από τη διάμετρο της Γης. Στο κέντρο βρίσκεται μία τεράστια μπάλα θαμπής κόκκινης φωτιάς, περικυκλωμένη από ένα λευκό απαλό φωτεινό σύννεφο. Εκεί βρίσκεται ο θρόνος του βασιλιά του κόσμου.»
ΓΟΥΙΛΣ ΤΖΩΡΤΖ ΕΜΕΡΣΟΝ, 1908

Ο Ελβετός μαθηματικός ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΟΗΛΕΡ (1707-1783), πίστευε ότι στο κέντρο της γης, υπήρχε ένας μικρός ήλιος, που έριχνε το ήπιο φως του σε ένα πολύ ανεπτυγμένο υπόγειο πολιτισμό.

Ο ΛΟΡΔΟΣ ΛΥΤΟΝ (1803-1873), στο βιβλίο του «Η Επερχόμενη φυλή» λέει πως ακολουθώντας τις στοές ενός μεταλλείου, βρέθηκε σε ένα υπόγειο κόσμο όπου συνάντησε φτερωτά όντα, καθώς και μία φυλή που αποκαλεί τον εαυτό της Βριλ-για.Οι Βριλ-για, διατηρούν ένα σοφό και ανώτερο πολιτισμό, και είναι κάτοχοι της «δύναμης Βριλ», που την χειρίζονται μέσω ενός θαυματουργού ραβδιού. Η δύναμη Βριλ, είναι η υπέρτατη γήινη δύναμη και δημιουργείται από τη συλλογή της αιθερικής ενέργειας της γης, σε σύνδεση με την προσωπική ενέργεια του ανθρώπου.

«Η αληθινή κατοικία του Απόλλωνα βρίσκεται ανάμεσα στους Υπερβόρειους, σε μία χώρα αιώνιας ζωής. Η Λητώ, η μητέρα του Απόλλωνα, γεννήθηκε σε ένα νησί στον αρκτικό ωκεανό, πολύ πιο πέρα από το βόρειο άνεμο. O θεός που κάθεται στο κέντρο, στον ομφαλό της γης, είναι ο Κύριος των μύθων και ο Δημιουργός των θρησκειών της ανθρωπότητας.»
ΠΛΑΤΩΝ


Γενικα ολες οι μυθολογιες καθως και τα ιερα κειμενα
εχουν αναφορες για καποια υπογεια χωρα οπου χρησιμοποιουνται
διαφορετικα ονοματα που πολλες φορες μοιαζουν .
Στο αποκρυφο βιβλιο του Ενωχ βρισκουμε διαφορες περιγραφες ταξιδιων του Ενωχ
προς τον Αλλο κοσμο.Ταξιδευει οπως γραφει το βιβλιο σε ενα φλεγομενο ανοιγμα
της Γης μεσα στο οποιο οι Εκπεσοντες Αγελλοι ειναι τιμωρημενοι για παντα.Επισης
επισκεφτεται την She ol,που την περιγραφει σαν ενα τεραστιο βουνο με τεσσερα «κουφια μερη»Ο Αγγελος Ραφαηλ λεει στον Ενωχ οτι αυτα τα «κουφια μερη» δημουργηθηκαν για να συγκεντρωθουν ολες οι ψυχες των ανθρωπων μεχρι την ημερα της Τελικης Κρισης.Αργοτερα λεγεται οτι αυτα τα κουφια μερη μεταλλαχθηκαν και οτι αποτελουν πλεον μονο κολαση για τους κακους και αμαρτωλους και οτι ο παραδεισος μεταφερθηκε στους
Ουρανους.

Στη Σρι Ραμαγιάνα έχουμε δύο σκηνές που υποδηλώνουν την ύπαρξη εσωτερικών περιοχών της Γης. Μετά από την απαγωγή του Shrimati Sitatevi από τον Ravana, ο Shree Laksman ορκίστηκε στον Rama ότι θα έβρισκε το βλάσφημο ακόμη κι αν χρειαζόταν να τον κυνηγήσει στις "μαύρες τρύπες της Γης". Στο κεφάλαιο 8 του Kishkindya, ο Rama αποδεικνύει τη δυνατότητα του στον Sugriva με το να ρίξει ένα βέλος το οποίο "διαπέρασε εφτά παλάμες, ένα βράχο, και την ΕΝΔΟΤΑΤΗ περιοχή της Γης και σε ένα λεπτό επέστρεψε πίσω στη φαρέτρα.

Οι Puranas επίσης τονίζουν το κούφιο τμήμα της Γης σε πολλές αφηγήσεις. Μια τέτοια αφήγηση μας λέει ότι, στο τέλος της Κάλι Γιούγκα, ο Αβατάρα Kalki θα γεννηθεί στην καλύτερη από τις καλλιεργημένες οικογένειες της πόλης Shambala - μια πόλη που αναγνωρίζεται και στην Πουρανική και στη Θιβετανική παράδοση σαν η πόλη του εσωτερικού του πλανήτη - και ότι θα εξαφανίσει τους αιρετικούς στην επιφάνεια της γης. Κατόπιν, η γενική Πουρανική ερμηνεία λέει ότι άνθρωποι θα έρθουν στην επιφάνεια από το εσωτερικό του πλανήτη για να ξανά-αποικήσουν και να ξανά-ξεκινήσουν τη Βεδική κουλτούρα.
Υπάρχει μια διήγηση στις Puranas για τους γιους του Sagara που αναφέρεται παραπάνω. Τους δόθηκε η αποστολή να αναζητήσουν το άλογο που ήταν να θυσιαστεί και είχε κλαπεί από τον Ίντρα έτσι ώστε να σταματήσει τις θυσίες του Μαχαραγιά Prithu. Στην αναζήτηση τους, οι Puranas λένε ότι έφτασαν σε ένα βόρειο ωκεανό, τον οποίο διέσχισαν και ότι μπήκαν στα "σωθικά" της Γης. Εκεί βρήκαν το άλογο, στο ερημητήριο του Kapila Rishi.

Οι ΑΝΑΣΑΖΙ, οι οποίοι εμφανίστηκαν ξαφνικά στην Δυτική Αμερική το 100 πΧ και εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς 15 αιώνες αργότερα, πίστευαν πως οι πρόγονοί τους βγήκαν από τον κάτω κόσμο μέσα από μία τρύπα που ενώνει την επιφάνεια με το κέντρο της γης, μέσα από την ίδια τρύπα οι ψυχές των νεκρών γυρνάνε στην αρχέγονη πατρίδα τους. Έχτιζαν υπόγειες κατοικίες ή σε κοιλώματα του εδάφους και ναούς κοντά σε τρύπες. Έχτιζαν πενταόροφα κτήρια 2000 δωματίων!!! Οι Ινδιάνοι Ναβάχο τους έδωσαν το όνομα Ανασάζι που σημαίνει "ξένοι αρχαίοι".