Από την αρχή της ιστορίας του ο άνθρωπος ένοιωθε την ανάγκη να εξερευνήσει,να αποκομίσει γνώση και να δαμάσει το άγνωστο. Το ανθρωπινό γένος πάντα έσπρωχνε τον δείκτη της εξέλιξης είτε με το μέγεθος του ανθρωπίνου νου είτε με την παντελή έλλειψη του μέσα από επαναστάσεις, βίαιους πολέμους ,η ακόμη και με ¨ειρηνικούς¨ αποικισμούς. Όλα αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά σε όλους μας και δεν χρειάζεται να αναφερθούμε σε βάθος για τον αποικισμό της Μεσογείου από τους αρχαίους Έλληνες , η ακόμη για τον αποικισμό του Νέου Κόσμου από τους πρώτους Ευρωπαίους αποίκους. Αυτό όμως που ίσως να μην είναι γνωστό η τουλάχιστον δεν έχει συνειδητοποιηθεί, είναι ότι όλα τα μεγάλα βήματα της ανθρωπότητας είχαν ένα κοινό παρανομαστή! Την ανάγκη για εξέλιξη είτε για οικονομικούς είτε για κοινωνικοπολιτικούς λόγους.
Φτάνοντας στην σημερινή εποχή,σ την δική μας εποχή βλέπουμε ότι οι καταστάσεις πλέον έχουν ωριμάσει για να κάνουμε το επόμενο πλέον βήμα!Την αποίκηση του Διαστήματος.
Ο πλανήτης μας πλέον λόγο του υπερπληθυσμού και της υπερεκμετάλλευσης του φυσικού του πλούτου κοντεύει να καταντήσει μια πρασινογάλαζη γκαρσονιέρα που όσο πάει και γίνεται πιο μικρή. Στα 1950 λέγαμε ότι ο πληθυσμός του πλανήτη φτάνει αισίως τα 3δις, εν έτη 2001 βρισκόμαστε στα 5δις και οι προβλέψεις για το μέλλον είναι μάλλον δυσοίωνες μιας και ο πληθυσμός της Γης αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο. Επίσης η υπερεκμετάλλευση των φυσικών πόρων του πλανήτη για να ικανοποιήσουμε την υπερκαταναλωτική μας μανία μόλις τώρα έχει αρχίσει να γίνεται προφανής με τις προειδοποιήσεις των επιστημόνων περί της εξαντλήσεως των ενεργειακών μας πόρων που για πολλούς μπορεί να φαίνονται ψιλά γράμματα άλλα μπορούν να οδηγήσουν το ανθρώπινο γένος μετά από όλα αυτά τα μεγάλα βήματα σε ένα τεράστιο άλμα προς τα πίσω,σε ένα τεχνολογικό Μεσαίωνα στερώντας μας όλα αυτά τα τεχνολογικά αγαθά που έχουμε τόσο πολύ συνηθίσει. Για αυτό είναι πλέον πολύ σίγουρο ότι ο μόνος δρόμος που μας μένει να ακολουθήσουμε είναι προς τα πάνω για άλλο ένα μεγάλο βήμα μπροστά.
Στο διάστημα βρίσκονται ¨ανεξάντλητες¨ πήγες φυσικού πλούτου και τα εισαγωγικά μπαίνουν γιατί είναι γνωστή η ικανότητα του ανθρώπου να μετατρέπει το ανεξάντλητο σε δυσεύρετο. Επίσης το πρόβλημα του υπερπληθυσμού μπορεί να λυθεί εν μια νυκτί με το αχανές του σύμπαντος. Βεβαία όλες αυτές οι αλλαγές δεν μπορούν να συμβούν από την μια στιγμή στην άλλη.
Το σίγουρο είναι ότι οι πρώτες Διαστημικές αποικίες θα βρίσκονται κοντά στην Γη και θα αποτελέσουν τον προθάλαμο για την περαιτέρω εξερεύνηση του Σύμπαντος. Μιλάμε για τεράστιους δίσκους σαν την ρόδα ενός ποδηλάτου οι οποίοι θα περιστρέφονται γύρω από τον εαυτό τους για να δημιουργήσουν συνθήκες τεχνητής βαρύτητας ώστε να διευκολύνεται η διαβίωση των ανθρώπων που θα μένουν και θα εργάζονται εκεί. Αυτός ο πρώτος Διαστημικός σταθμός θα εξυπηρετεί σαν τον ενδιάμεσο μεταξύ Γης και Σελήνης μιας και οι εκτοξεύσεις από το διάστημα κοστίζουν πολύ λιγότερο από ότι από την Γη. Την ενεργεία του θα την παίρνει από τον Ήλιο ο οποίος θα τροφοδοτεί με ενεργεία τα συστήματα διαβίωσης για 10.000 ανθρώπους όπως υπολογίζεται. Το πρώτο μοντέλο μιας τέτοιας Διαστημικής αποικίας πρώτος σχεδίασε ο Αμερικανός Φυσικός O`Neil το 1977 δίνοντας ένα πολύ ακριβές μοντέλο των διαστημικών αποικιών του μέλλοντος.
Μετά από αυτές τις πόλεις του διαστήματος το επόμενο βήμα είναι η δημιουργία αποικιών στην Σελήνη .Η Σελήνη με τα πλούσια κοιτάσματα πολύτιμων μέταλλων μπορεί να αποφέρει τεράστια οφέλη σε αυτούς που θα τα εκμεταλλευτούν πρώτοι. Επίσης με την βαρύτητα στο ένα έκτο από την Γήινη βαρύτητα ,καταργούνται τα περισσότερα φράγματα για την πιο συστηματική εξερεύνηση του διαστήματος.
Οι πρώτες αποικίες στο Φεγγάρι προβλέπεται να αποτελούνται κυρίως από κοινότητες εξειδικευμένων εργατών άλλα και πολύ καταρτισμένων επιστημόνων. Η κύρια αποστολή τους θα είναι η εξόρυξη πρώτων υλών, άλλα και η κατασκευή διαστημοπλοίων με τα οποία θα ξεκινήσουμε για πιο μακρινούς αποικισμούς. Ακόμη προβλέπεται να λειτουργήσουν και σαν εμπορευματικοί σταθμοί για την διακομιδή αγαθών στην Γη από τις πιο μακρινές αποικίες άλλα και από την Σελήνη.