θέλω να γεννίσω όχι να .......

ΛΟΙΠΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΝ.....


για αρχη ενα συμβαν επίσεις κλασικό πλέον που ειναι ολα τα φραγκα λεμε....

παει να γεννισει η αλλη, μες την καλη χαρα, ε, θα γινει μανα η γυναικα ποιος τη χαρη της....

ελα μου ομως που ο εν λογο μαιευτηρας που θα την ξεβατραχιαζε ειχε στυλακι το ατομο...

ο τυπακος λοιπον εχει ενα στυλακι με τις επιτοκες πολυ ψαχμενο.
τις περνει με το καλο. με απαλα λογια, συμπονετικά, καθησυχαστικά, με φωνη που σταζει μελι ενα πραμα.

ε, αρχιζουν οι ωδίνες, να χτυπιεται η επιτοκος σα χταπόδι στο κρεβατι να σκουζει να φωναζει να ουρλιαζει οπως ειναι φυσικο κι αναμενόμενο και ο γιατρος εκει...
"ναι καλη μου, ναι γλυκια μου, ετσι αστερι μου, ηρεμισε χαρα μου, μη σπρωξεις ακομα καμαρι μου, αναπνοες ομορφια μου, κτλ..." και πηγενε ετσι το τροπαριο...

καντιλια η γυναικα γλυκολογα ο γιατρος να ουρλιαζει η γυναικα να την χαιδευει να ηρεμισει ο γιατρος...

φυσικα δεν υπηρχε οποιαδηποτε προθεση ετσι? απλα ειναι η παγια σχεδόν συμπεριφορα του γυναικολογου προς την κάθε επιτοκο που εχει αναλαβει...


και φτανουμε στη θεικη και καλτ πλεον ατακα....


να ουρλιαζει να ποναει να βρίζει θεους και δαίμονες και ο γιατρος μας με το υφακι του γκαντι να την
καλοπιανει... "ναι γλυκια μου, λιγο ακομα ομορφια μου, ετσι.. απαλα... νοιωθε το να βγενει, ετσι καμαρι μου ετσι φως μου..."


και πανω που σταματαει η ωδυνη για λιγο ... τι γυρναει ολο τσατιλα και του λεει??? εεε? τι????