Αφιέρωμα: Stephen King

Αποφάσισα να κάνω ένα μικρό αφιέρωμα στον πολυαγαπημένο μου συνγραφέα μυ8ιστορημάτων τρόμου και φαντασίας... Από μικρός διάβαζα ώρες ολόκληρες τα βιβλία του... Ο τρόπος που γράφει σε κάνει να χάνεσαι μέσα στο βιβλίο, να βρίσκεσαι δίπλα στον κεντρικό χαρακτήρα και εσύ, να κοιτάς κά8ε βράδυ που πας για ύπνο πίσω από την πόρτα ή κάτω από το κρεβάτι μήπως και υπάρχει τίποτα βγαλμένο α΄πο τα βιβλία του...

Θα ξεκινήσω λοιπόν με μια σύντομη συνέντευξη που βρήκα, την οποία είχε κάνει στο περιοδικό MEN.






-Ποια ήταν η αγαπημένη σας «καταστροφή» όταν ήσαστε μικρός;

Ίσως σας απογοητεύσω, αλλά δεν ξέθαβα κόκαλα νεκρών ζώων, ούτε βασάνιζα έντομα. Μου άρεσαν τα βιβλία και η τηλεόραση.

-Τι ήταν αυτό που έκανε τη ζωή ενός έφηβου, τη δεκαετία του ’60, ξεχωριστή;

Μάλλον τα ραντεβού με τα κορίτσια, τα αυτοκίνητα, η μουσική, οι Beatles… ήταν τέλεια εποχή για ένα παιδί.

-Ποια ήταν τα πρώτα κείμενα που διαβάσατε, που σας έκαναν να γράψετε ιστορίες τρόμου;

Υπήρχαν κάποια «χαζοπεριοδικά», όπως το «Weird Tales» (Παράξενες Ιστορίες) ή το «Startling Stories» (Τρομαχτικές Ιστορίες). Γύρναγες τις σελίδες και διαλύονταν, ενώ το χαρτί μύριζε κάτι από αιγυπτιακά μπαχαρικά. Θυμάμαι που σκεφτόμουνα τι φοβερός τρόπος ήταν αυτός να κερδίζει κανείς το ψωμί του. Να παίρνεις λεφτά βγάζοντας απ’ τη φαντασία σου πράγματα! Το πρώτο βιβλίο που πούλησα ήταν το «Glass Floor». Ήταν το 1969. Πήρα δεκατρία δολάρια. Βέβαια, πρέπει να σου πω πως την πρώτη ιστορία που έγραψα ποτέ και δημοσιεύτηκε δεν την πληρώθηκα, και ήταν το 1963. Ήταν μια ιστορία, το «Ήμουν ένας έφηβος συλιστής» (I Was a Teenager Grave Robber), της οποίας άλλαξαν τον τίτλο, «Σε ένα μισόκοσμο τρόμου» (In a Half World of Terror). Ήταν για έναν επιστήμονα που καλλιεργούσε γιγάντια σκουλήκια και ανάγκαζε έναν νεαρό να σκάβει τάφους και να του φέρνει φρέσκα πτώματα.

-Για ποιο λόγο;

Δεν έχω ιδέα. Στο τέλος, όμως, τα σκουλήκια έφαγαν τον επιστήμονα και ο νεαρός τη γλίτωσε.

-Όταν αρχίσατε να πρωτοεκδίδετε τις ιστορίες σας, χρειαζόταν να κάνετε και δεύτερη δουλειά για να πληρώνετε το ενοίκιο;

Φυσικά. Δούλευα σε ένα πλυντήριο, ενώ ταυτόχρονα έγραφα για αντρικά περιοδικά, όπως το «Juggs», το «Cavalier» και το «Dude». Θυμάμαι ένα τύπο που δούλευε εκεί κι είχε πέσει κάποτε στη μηχανή στυψίματος των ρούχων.

-Και η μηχανή τού έφαγε τα χέρια;

Ναι, του τα κατάπιε και έβαλε γάντζους.
Φορούσε πάντα άσπρο πουκάμισο και γραβάτα. Αναρωτιόμασταν όλοι πώς έδενε τόσο τέλεια αυτή τη γραβάτα. Πήγαινε στο μπάνιο και έβαζε τον ένα γάντζο κάτω από το καυτό νερό και τον άλλο κάτω από το κρύο και ύστερα σε πλησίαζε ύπουλα από πίσω και ακουμπούσε τους γάντζους στον σβέρκο σου. Αυτό ήταν το αστείο του.

-Στο «Misery», ο συγγραφέας, μόλις τελειώνει ένα βιβλίο του, ανταμείβει τον εαυτό του με ένα τσιγάρο. Εσείς έχετε κάποια τέτοια τελετουργική συνήθεια;

Είχα δίπλα μου ένα μπουκάλι σαμπάνια, αλλά εδώ και δέκα χρόνια έχω κόψει το ποτό, γιατί ή θα το σταματούσα ή θα ήμουνα συνέχεια έξω να προσπαθώ να πιω τα πάντα. Η μοναδική στιγμή που μου λείπει πλέον είναι όταν τελειώνω ένα βιβλίο.

-Είχατε ποτέ καμιά άσχημη εμπειρία από κάποιον «φανατικό θαυμαστή» σας;

Όχι άμεσα, η γυναίκα μου είχε. Ήταν κάποιος τύπος που μπήκε σπίτι μας όταν εκείνη ήταν μόνη.

-Πώς ήταν ο τύπος;

Θύμιζε κάτι από Tσαρλς Mάνσον με πιο μακριά μαλλιά και κρατούσε στο χέρι ένα σακίδιο. Είπε πως ήταν ο μεγαλύτερος θαυμαστής μου. Ύστερα σταμάτησε ξαφνικά και είπε πως στην πραγματικότητα με μισούσε, γιατί είχα, λέει, κλέψει το διήγημα «Misery» από τη θεία του. Σήκωσε το σακίδιο και την απείλησε πως είχε μέσα βόμβα και θα τίναζε τα πάντα στον αέρα. Tελικά, το μόνο που είχε μέσα στην τσάντα ήταν κουτιά με μολύβια και συνδετήρες.

-Τι έγινε τελικά με αυτόν;

Η θεία του ήταν νοσοκόμα που είχε απολυθεί από κάποιο νοσοκομείο και εκείνος την είχε συνδέσει στο μυαλό του με τη νοσοκόμα του «Misery».

-Έχω ακούσει πως έχετε και κάποιο συγκρότημα, έτσι δεν είναι;

Ναι. Τους Rock Bottom Reminders.

Παίξαμε στο London Palladium και μαζί με τον Mπρους Σπρίνγκστιν τραγουδήσαμε το «Gloria» του Bαν Mόρισον. Εύκολο ήταν, μόνο που μπέρδευα τις νότες, από τον ενθουσιασμό μου που έπαιζα με τον Σπρίνγκστιν.

-Έχετε γράψει βιβλία, ταινίες, τηλεοπτικές σειρές, ασχολείστε με τον ραδιοφωνικό σταθμό και τη μουσική. Πιστεύετε πως ένα διαφημιστικό σποτ με τρομακτικό θέμα θα απέδιδε και για ποιο προϊόν;

Πιστεύω πως ναι. Θα μπορούσες να κάνεις μια διαφήμιση για να προτρέψεις τον κόσμο να φοράει ζώνες ασφαλείας, δείχνοντάς τους κάτι φρικιαστικό ως αποτέλεσμα της οδήγησης χωρίς αυτές.

-Αυτές όμως θα έκαναν τον κόσμο να μην κάνει πράγματα, όχι να κάνει...

Nαι, αυτό είναι αλήθεια. Κανείς δεν πρόκειται να αγοράσει κάτι φαγώσιμο, αν του δείξεις έναν υπέρβαρο άνθρωπο με εκατοντάδες προβλήματα υγείας, να σου λέει: «Kάπως έτσι θα μοιάζετε αν φάτε αυτές τις αηδίες».

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο Stephen Edwin King γεννήθηκε στις 21 Σεπτέμβρη 1947 στο Πόρτλαντ του Maine. Γονείς του ήταν ο Donald Edwin κι η Ruth Pillsbury King. Είναι το μόνο φυσικό γεννημένο παιδί στην οικογένεια. Ήταν χαρακτηριστική οικογένεια μέχρι που μια νύχτα ο Donald είπεν ότι πάει έξω για ...τσιγάρα και δεν επέστρεψε. Η Ruth ανέλαβε την ανατροφή της οικογένειας με βοήθεια από τους συγγενείς. Ταξίδεψαν σε πολλά μέρη, για καιρό και τελικά εγκαταστάθηκαν στο Durham του Maine το 1958. 'Αρχισε τη πραγματική του σταδιοδρομία τον Γενάρη του 1959 όταν δημοσιεύσε σε τοπικήν εφημερίδα ένα μικρό του διήγημα για κάποιο μικρό ποσό. Έκανε τη πρώτη πραγματική δημοσιευμένη εμφάνισή του το 1965. στην Επιθεώρηση Comics, περιοδικού, με την ιστορία του "Όταν Ήμουν Έφηβος Σοβαρός Κλέφτης" Η ιστορία ήτανε περίπου 6.000 λέξεων. Το 1966, αποφοίτησεν από το γυμνάσιο και πήρε υποτροφία για το πανεπιστήμιο του Maine. Στις 2 Γενάρη 1971, παντρεύτηκε τη Tabitha Jane Spruce. Το φθινόπωρο του 1971, ανάλαβε διδασκαλία στην ακαδημία Hampden. Οι Κινγκ μετακινήθηκαν έπειτα προς το Hermon, μια πόλη δυτικά του Μπανγκόρ στο Maine. 'Αρχισεν έπειτα μια σύντομη ιστορία για ένα κορίτσι στην εφηβεία, που την ονόμασε Carietta. Όταν ολοκλήρωσε μερικές σελίδες, αποφάσισε ότι δεν ήταν σπουδαία, τσαλάκωσε και πέταξε τις σελίδες στα σκουπίδια. Ευτυχώς, η Tabitha πήρε τις σελίδες, τις διάβασε και τον ενθάρρυνε να τη συνεχίσει. Τον Γενάρη του 1973, υπέβαλε τη "Carrie" στο Doubleday. Τον Μάρτη, το Doubleday αγόρασε το βιβλίο. Αυτό ήταν! Εγκατέλειψε τη διδασκαλίας για ν' ακολουθήσει αποκλειστικά το γράψιμο. Από τότε, έχει δημιουργήσει πολυάριθμα διηγήματα και μυθιστορήματα που γίνανε ταινίες. Αποκαλείται "'Αρχοντας της φρίκης". Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε 33 διαφορετικές γλώσσες και δημοσιεύονται σε πάνω από 35 χώρες. Υπάρχουν πάνω από 300 εκατομμύρια αντίτυπα δημοσιευμένων μυθιστορημάτων του. Συνεχίζει να ζει στο Μπανγκόρ του Maine με τη σύζυγο και τα 3 παιδιά του και γράφει στο σπίτι. Τον Ιούνη 1999, τραυματίστηκε σοβαρά σ' ένα ατύχημα που τον άφησε σε κρίσιμη κατάσταση με σοβαρό τραυματισμό στον πνεύμονα, σπασμένα πλευρά, ένα σπασμένο πόδι κι ένα σοβαρά σπασμένο ισχίο. Μετά από τρεις εβδομάδες ταλαιπωρίας πήρεν εξιτήριο από το κεντρικό ιατρικό κέντρο του Lewiston στο Maine.
Παρ' όλου που ο Κινγκ διαπρέπει στις ιστορίες τρόμου- θεωρείται σήμερα ο μεγαλύτερος σύγχρονος Αμερικανός του είδους αυτού, ένας γνήσιος απόγονος του Πόε και του Λάφκραφτ- ένα σημαντικό μέρος του έργου του (Different Seasons, The Dead Zone, The Running Man κλπ., πολλά δοκίμια) δεν κατατάσσετε σ' αυτές.
Στην πραγματικότητα ο Κινγκ χρησιμοποιεί τον τρόμο ως πρόσχημα για να δημιουργήσει μυθιστορηματικούς κόσμους που αποτελούν μια αξονική τομογραφία ολόκληρης της αμερικάνικης κοινωνίας και του πολυεδρικού ψυχισμού της.
Ο Κινγκ έχει γίνει τόσο δημοφιλής που δεν δίστασε να δοκιμάσει την πένα του κυκλοφορώντας 5 βιβλία με το ψευδώνυμο Μπάχμαν, πράγμα όμως που δεν άργησε να γίνει αντιληπτό από το αναγνωστικό κοινό.
Το γεγονός ότι το βιβλίο του Αδύνατος πούλησε 28.000 αντίτυπα με την υπογραφή του Μπάκμαν και 280.000 αντίτυπα με την υπογραφή του Στίβεν Κινγκ , ίσως σας λεει κάτι.
Όταν ήταν μικρός ο πατέρας του πήγε ένα βράδυ στο γειτονικό σούπερ μάρκετ για ν' αγοράσει τσιγάρα ...και ακόμη να γυρίσει!

----------------------------------------------------------------------------------

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα

Πολλοί τον έχουν αποκαλέσει «βασιλιά του φόβου», ενώ άλλοι τονε θεωρούν ως τον μεγαλύτερο σύγχρονο Αμερικανό συγγραφέα ιστοριών τρόμου. Το σίγουρο πάντως είναι, πως εκατομμύρια αναγνώστες σ' όλο τον κόσμο, έχουνε διαβάσει κάποια ιστορία του κι ακόμα περισσότεροι έχουν ακουστά τ' όνομα του, απ' τις συχνές αναφορές στον διεθνή περιοδικό τύπο ή από ταινίες που βασιστήκανε σ' ιστορίες του και κυρίως από τα βιβλία που επανεκδίδονται συχνά ανά την υφήλιο. Ξέρει καλύτερα από κάθε άλλο τι φοβίζει τον αναγνώστη και γιατί και του προσφέρει σε μεγάλες δόσεις στα κείμενα του. Ο ίδιος επισημαίνει τις προθέσεις του: «Αναγνωρίζω τον τρόμο ως το πιο εκλεπτυσμένο συναίσθημα και γι' αυτό προσπαθώ να τρομοκρατήσω τον αναγνώστη. Αν όμως καταλάβω πως δε μπορώ να τον τρομάξω, τότε προσπαθώ να τον κάνω να φρικιάσει. Κι αν καταλάβω πως δε μπορώ ούτε να τον κάνω να αισθανθεί φρίκη, τότε προσπαθώ να τον κάνω να νιώσει απέχθεια». Κατά καιρούς έχει ειπωθεί και εν μέρει είν' αληθές, ότι ο Stephen King με τα έργα του ξορκίζει τους δαίμονες που κατοικούν στο μυαλό του και κυρίως απομακρύνει τις εμμονές που φωλιάζουν στις σκέψεις του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το βιβλίο "Misery" (1985), που ένας δημοφιλής συγγραφέας αιχμαλωτίζεται και βασανίζεται από μια φανατική θαυμάστρια των κειμένων του και παρανοϊκή νοσοκόμα. Όπως και να 'χει πάντως, ο Stephen King χρησιμοποιεί τον τρόμο κι ως «όχημα», για να δημιουργήσει μυθιστορηματικούς κόσμους, που με ύφος απλό και περίτεχνες περιγραφές στηλιτεύει την αμερικανική κοινωνία ειδικότερα και τον άσχημο κόσμο που ζούμε γενικότερα, ενώ ταυτόχρονα αυτή την ασκήμια, αντί να τη καταπραΰνει, τη μεγεθύνει, μπολιάζοντάς τη με γερές δόσεις τρόμου και μυστηρίου. Το στοιχείο που κάνει τα βιβλία του να 'ναι τόσον επιτυχημένα και τόσο δημοφιλή σ' ένα ευρύτερο φάσμα αναγνωστών, είν' η αναλυτική περιγραφή κι η ακρίβεια λόγου που χρησιμοποιεί, που σε συνδυασμό με την επικαιρότητα της εποχής, καθιστούν και τις πλέον υπερφυσικές ιστορίες, πέρα για πέρα αληθοφανείς...


'' Τη νύχτα όταν πέφτω στο κρεβάτι μου, ακόμα και τώρα, αφού σβήσω το φως, φροντίζω να είναι τα πόδια μου σκεπασμένα με τις κουβέρτες. Δεν είμαι πια παιδί κι όμως... Δε μου αρέσει να πέφτω για ύπνο και το ΄να μου πόδι να είναι έξω από τα σκεπάσματα. Γιατί αν έβγαινε κανένα χέρι κάτω από το κρεβάτι και μ' άρπαζε από τον αστράγαλο, μπορεί να ούρλιαζα. Ναι, μπορεί να ούρλιαζα, σε σημείο να ξυπνήσουν οι πεθαμένοι . Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει βέβαια και το ξέρουμε όλοι. Στις ιστορίες μου συναντά κανείς όντα κάθε είδους. Βρυκόλακες, πνεύματα, ένα πράγμα που ζει μες στη ντουλάπα κ.ο.κ. Κανένα τους δεν υπάρχει στην πραγματικότητα, όπως δεν υπάρχει στην πραγματικότητα τίποτε κάτω από το κρεβάτι μου που να καραδοκεί να με αρπάξει από τον αστράγαλο. Το ξέρω, όπως ξέρω πως αν τα πόδια μου είναι καλά σκεπασμένα, τίποτα δεν θα μπορέσει να μου τα αρπάξει...''


''...η μητέρα μου πάντα αναρωτιόταν γιατί μου άρεσε να γράφω τέτοιες απαίσιες ιστορίες. Γιατί δεν μπορούσα να γράψω μια ιστορία για ένα πιστό σκυλί που σώζει τον κύριό του, τραβώντας τον από το νερό.. Της έλεγα ότι προτιμούσα να δω το σκυλί να πνίγεται και να επιστρέφει ως παγωμένο πτώμα που κυνηγάει το αφεντικό του.''

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Μυθιστορήματα και συλλογές διηγημάτων

1974 Carrie (Κάρι)
1975 ’Salem’s Lot (Σάλεμς λοτ)
1977 Rage (Οργή) (ως Richard Bachman)
1977 The Shining (Η λάμψη)
1978 Night Shift (Νυχτερινή βάρδια) (διηγήματα)
1978 The Stand
1979 The Dead Zone (Νεκρή ζώνη)
1979 The Long Walk (ως Richard Bachman) (Η μακριά πορεία)
1980 Firestarter
1981 Cujo (Κούτζο)
1981 Road Work (ως Richard Bachman) (Έργα οδοποιίας)
1982 The Dark Tower I:The Gunslinger (Ο μαύρος πύργος Ι: Ο τελευταίος πιστολέρο)
1982 Different Seasons (νουβέλες)
1982 Τhe Running Man (Ο δρομέας) (ως Richard Bachman)
1983 Christine (Κριστίν)
1983 Pet Sematary
1983 Cycle of the Werewolf (εικονογραφημένο από τον Bernie Wrightson)
1984 The Talisman (Το Φυλαχτό) (σε συνεργασία με τον Peter Straub)
1984 Thinner (ως Richard Bachman)
1985 Skeleton Crew (διηγήματα)
1985 The Bachman Books (συλλογή μυθιστορημάτων)
1986 It (Το αυτό)
1987 The Eyes of the Dragon
1987 Misery (Μίζερι)
1987 The Dark Tower II: The Drawing of the Three (Ο μαύρος πύργος ΙΙ: Το κάλεσμα των τριών)
1988 The Tommyknockers
1988 Dark Visions (γνωστό και ως The Skin Trade, Night Visions 5, και Dark Love) (σε συνεργασία με τους George R. R. Martin και Dan Simmons)
1989 The Dark Half
1989 Dolan's Cadillac (περιορισμένη έκδοση)
1989 My Pretty Pony (περιορισμένη έκδοση)
1990 The Stand: The Complete & Uncut Edition
1990 Four Past Midnight (διηγήματα)
1991 Needful Things (Χρήσιμα αντικείμενα)
1991 The Dark Tower III: The Waste Lands (Ο μαύρος πύργος ΙΙΙ: Οι ρημαγμένοι τόποι)
1992 Gerald's Game (Το παιχνίδι του Τζέραλντ)
1993 Dolores Claiborne (Ντολόρες Κλέρμπορν)
1993 Nightmares & Dreamscapes (Εφιάλτες και ονειρότοποι) (διηγήματα)
1994 Insomnia (Αϋπνία)
1995 Rose Madder (Ρόουζ Μάντερ)
1995 Umney's Last Case
1996 The Green Mile (Το πράσινο μίλι)
1996 Desperation
1996 The Regulators (ως Richard Bachman)
1997 Six Stories (διηγήματα)
1997 The Dark Tower IV: Wizard and Glass (Ο μαύρος πύργος ΙV: Ο μάγος και η γυάλινη σφαίρα)
1998 Bag of Bones (Σάκος με κόκκαλα)
1999 Storm of the Century (Η καταιγίδα του αιώνα)
1999 The Girl Who Loved Tom Gordon
1999 The New Lieutenant's Rap (περιορισμένη έκδοση)
1999 Hearts in Atlantis (Καρδιές στην Ατλαντίδα)
2000 Secret Windows (Κρυφό παράθυρο μυστικός κήπος)
2000 Dreamcatcher (Η ονειροπαγίδα)
2001 Black House (sequel to The Talisman, σε συνεργασία με τον Peter Straub)
2002 From a Buick 8 (Από μια Μπιούικ 8 )
2002 Everything's Eventual: 14 Dark Tales (Όλα είναι δυνατά) (διηγήματα)
2003 The Dark Tower I: The Gunslinger (αναθεωρημένη έκδοση)
2003 The Dark Tower V: Wolves of the Calla (Ο μαύρος πύργος V: Οι λύκοι της Κάλα)
2004 The Dark Tower VI: Song of Susannah (Ο μαύρος πύργος VI: Το τραγούδι της Σουζάννα)
2004 The Dark Tower VII: The Dark Tower
2004 The Girl Who Loved Tom Gordon
2005 The Colorado Kid
2005 Trangressions (σε συνεργασία με άλλους συγγραφείς)
2005 Salem's Lot: Εικονογραφημένη Έκδοση
2006 Cell
2006 Lisey's Story



ebooks

2000 Riding the Bullet
2000 The Plant: Book 1-Zenith Rising

ΒΙΒΛΙΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΤΑΙΝΙΕΣ

(Τίτλος,χρονιά,σκηνoθέτης και ηθοποιοί)

Αδύνατος
1996
Tom Holland
R. John Burke, Joe Mantegna

Νυκτερινή Πτήση 29
1995
Tom Holland
Patricia Wettig, D. Stockwell

Το κοράκι
1994
Mick Garris
Gary Sinise, Molly Ringwald

Ντολόρες Κλέιμπορν
1994
Taylor Hackford
Kathy Bates, J. Jason Leigh

Ρίτα Χαίηγουωρθ
1994
Frank Darabont
Tim Robbins, M. Freeman

Το πρόσωπο του φόβου
1993
George Romero
Patrick Branan, John Meyers

Χρήσιμα αντικείμενα
1993
Clarke Heston
Max Von Sydow, Ed Harris

The Lawnmower man
1992
Brett Leonard
Jeff Fahey, Pierce Brosnan

Οι νυχτοβάτες
1992
Mick Garris
Brian Krause, M. Amick

Το αυτό
1990
T. Lee Wallace
H. Anderson, D. Christopher

Μίζερι
1990
Rob Reiner
James Caan, Kathy Bates

Νεκροταφείο ζώων
1989
Mary Lambert
Beau & Blaze Berdahl

Ο δρομέας
1987
Paul M. Glaser
Arnold Schwartzenegger

Maximum Overdrive
1986
Stephen King
Ned Austin, Barry Bell

Στάσου πλάι μου
1986
Rob Reiner
Wil Wheaton, River Phoenix

Μάτια της γάτας
1985
Lewis Teague
Drew Barrymore, Alan King

Δύναμη πυρός
1984
Mark L. Lester
David Keith, D. Barrymore

Παιδιά του καλαμποκιού
1984
Fritz Kiersch
Peter Horton, L. Hamilton

Νεκρή ζώνη
1983
David Croneberg
C. Walken, Tom Skerritt

Κούτζο
1983
Lewis Teague
D. Wallace-Stone, Ed Lauter

Κριστίν
1983
John Carpenter
Keith Gordon, J. Stockwell

Η λάμψη
1980
Stanley Kubrick
J. Nicholson, Shelley Duvall

Κάρυ
1976
Brian De Palma
Sissy Spacek, Piper Laurie

(Ξέχασα να αναφέρω Το Μυστικό Παράθυρο με τον Johny Depp, To Πράσινο Μίλι με τον Tom Hanks, την Ονειροπαγίδα που προβλήθηκε το 2002, όπως και την Έπαυλη του Rose Red που είναι μεταφορά από νουβέλα του Stephen King και σκηνοθετεί και ο ίδιος)

άψογος!!!!