H Κακοποίηση Ζώων ένα Σύμπτωμα του Σύγχρονου Κόσμου

Εντείνονται τα περιστατικά μαχαιρωμένων ή πυροβολημένων κητοειδών στις ελληνικές θάλασσες.

Παράλληλα οι άνθρωποι της πόλης φαίνεται να μη νοιάζονται για τα ανυπεράσπιστα ζώα, που προσπαθούν απεγνωσμένα να επιβιώσουν στα αστικά κέντρα, που όλο και περισσότερα χάνουν κάθε ίχνος φυσικής αναφοράς.

Στη σύγχρονη κοινωνία ζητούμενο γίνεται η υλικά υπερ-καλυπτόμενη ανάγκη, κάτι που συχνά μεταφράζεται και ως πρόοδος και ανάπτυξη ανθρώπων και κοινωνιών. Ωστόσο, η αδιαφορία και πολύ περισσότερο η βίαιη στάση απέναντι στα ζώα απασχολεί κάποιους πολίτες, που αντιδρούν και συνδέουν την κοινωνική πρόοδο με την καθημερινή πρακτική του καθενός απέναντι στη φύση, σε κάθε μορφή και έκφανση της.

Ο πανεπιστημιακός Π.Κ. Ιωακειμίδης, σε σχετικό δημοσίευμα επισημαίνει: «Σε επτά μήνες φυλάκιση (χωρίς αναστολή) καταδικάστηκε πρόσφατα κάτοικος του Βερολίνου, γιατί σκότωσε μια γάτα.

Δείγμα πολιτισμού; Οπωσδήποτε.
Δείγμα σεβασμού και ευαισθησίας; Ασφαλώς.

Και η ευαισθησία αυτή δεν είναι απλώς προς τα ζώα. Είναι προς κάθε ζωντανό πλάσμα, άνθρωπο ή ζώο. Γιατί μόνο μία κοινωνία, η οποία έχει αναπτύξει την ευαισθησία απέναντι στα ανυπεράσπιστα πλάσματα, όπως είναι τα ζώα, μπορεί να διεκδικεί την ταξινόμησή της ως αναπτυγμένης πολιτισμικά κοινωνίας.

Γιατί η κοινωνία που έχει αναπτύξει την ευαισθησία απέναντι στα ζώα έχει επίσης αναπτύξει και τη βαθύτερη ευαισθησία και σεβασμό για τον άνθρωπο, την ανθρώπινη ζωή χωρίς διακρίσεις φυλής, χρώματος, ηλικίας, εμφάνισης και πεποιθήσεων.

Η ευαισθησία, ο σεβασμός, η αγάπη, το ενδιαφέρον προς τα ζώα δεν υποδηλώνει καθόλου έλλειψη ανάλογων αισθημάτων προς τον άνθρωπο, όπως φαίνεται να θεωρούν ορισμένοι. Ακριβώς το αντίθετο. Μελέτες δείχνουν ότι αυτές οι δύο στάσεις ζωής συνυπάρχουν. Κοινωνίες που επιδεικνύουν υψηλή ευαισθησία προς τα ζώα επιδεικνύουν επίσης την υπέρτατη ευαισθησία και προς την ανθρώπινη ύπαρξη (και το αντίθετο).

Οι πολύ-πολιτισμικές κοινωνίες για παράδειγμα, οι κοινωνίες δηλαδή που σέβονται τις διαφορετικές πολιτιστικές ταυτότητες, τη διαφορετικότητα, είναι ταυτόχρονα και οι κοινωνίες με τον υψηλότερο δείκτη ευαισθησίας προς τα ζώα. Και βεβαίως είναι οι κοινωνίες με την υψηλότερη ευαισθησία για το περιβάλλον και την προστασία των οικολογικών συστημάτων. Ακόμη, είναι οι κοινωνίες με υψηλή αισθητική, με αγάπη στην ομορφιά - όπως και όπου κι αν εκφράζεται - στη φύση, στην τέχνη, στην καθημερινότητα.

Φαίνεται δε ότι άτομα που συνυπάρχουν, συγκατοικούν, συμβιώνουν με ζώα έχουν προϋποθέσεις αποφυγής ορισμένων παθήσεων (καρδιακά επεισόδια), αλλά και ψυχικών διαταραχών. Η παρουσία των ζώων λειτουργεί κατευναστικά, ηρεμιστικά, χαλαρωτικά.

Άτομα που εκδηλώνουν βίαια στάση απέναντι στα ζώα συγκροτούν συνήθως την «αυταρχική προσωπικότητα», που εκδηλώνει τη βιαιότητα και στην κοινωνική τους συμπεριφορά και δραστηριότητα.

Πού βρίσκεται η Ελλάδα από την άποψη αυτή;

Η πληθώρα των σκοτωμένων ζώων στους δρόμους αποκαλύπτει δυστυχώς πολλά και δυσάρεστα για τις ευαισθησίες μας, την αισθητική μας και άλλα πολλά». Στο ίδιο κλίμα προβληματισμού, θυμού, αλλά και προτροπής να βρεθούν και να τιμωρηθούν οι ένοχοι, το Ινστιτούτο Θαλάσσιας και Περιβαλλοντικής Έρευνας Αιγαίου «Αρχιπέλαγος» ανακοινώνει ότι το 2008 έχουν ενταθεί σημαντικά οι καταγραφές θανατώσεων και εκβρασμών προστατευόμενων θαλάσσιων ειδών στις ελληνικές θάλασσες.
Τα στοιχεία παραπέμπουν σε εκτεταμένη σφαγή, μια και μιλάμε για νεκρά ζωνοδέλφινα, ρινοδέλφινα, σταχτοδέλφινα, φυσητήρες, ζιφιούς, φώκαινες (θαλάσσιο θηλαστικό που μοιάζει με δελφίνι), φώκιες και θαλάσσιες χελώνες, σε ευρεία έκταση της ελληνικής ακτογραμμής.
«Εντοπίσαμε στη Σύρο δελφίνι που το είχαν πυροβολήσει με πυροβόλο όπλο. Στην Αστυπάλαια βρήκαμε ένα σταχτοδέλφινο μαχαιρωμένο στο λαιμό και την κοιλιά. Και η απορία μας είναι γιατί σκότωσαν το σταχτοδέλφινο, αφού δεν προσεγγίζει τα αλιευτικά εργαλεία, ούτε κινείται στις ακτές», καταγγέλλει ο διευθυντής του Ινστιτούτου Θαλάσσιας και Περιβαλλοντικής Έρευνας Αιγαίου «Αρχιπέλαγος» Θοδωρής Τσιμπίδης.

Από το Φεβρουάριο του 2008 η περιβαλλοντική οργάνωση «Αρχιπέλαγος» με τη βοήθεια των Λιμεναρχείων, αλλά και κινήσεων πολιτών, άρχισε την καταγραφή όλων των θαλάσσιων θηλαστικών που εκβράστηκαν νεκρά στις ακτές. «Μέχρι στιγμής έχουμε ενημερωθεί επισήμως για 45 θανάτους, αλλά είμαστε βέβαιοι ότι ο αριθμός είναι πολύ μεγαλύτερος», επισημαίνει ο κ. Τσιμπίδης.

«Επτά στα δέκα θαλάσσια θηλαστικά έχουν βρεθεί μαχαιρωμένα», τονίζει ο ίδιος. Και συνεχίζει : «Πλέον μπορούμε να μιλάμε για γενοκτονία, αφού τα περισσότερα από τα θαλάσσια θηλαστικά και τις χελώνες δεν πεθαίνουν από ασθένεια, αλλά θανατώνονται από τον άνθρωπο. Και εδώ έρχεται ο ρόλος των κρατικών φορέων. Πρέπει να γίνουν άμεσα έλεγχοι και προ-ανακρίσεις. Όταν εντοπίζεται ένα πυροβολημένο ζώο υπάρχουν τρόποι εύρεσης του δράστη».

«Το Φεβρουάριο του 2008 βρήκαμε στη Σύρο μια αποκεφαλισμένη φώκια. Την ίδια περίοδο εντοπίσαμε μια νεκρή φώκια και στην Ικαρία, αλλά η εκτίμηση είναι ότι αυτή πέθανε από παθολογικά αίτια», αναφέρουν οι εκπρόσωποι των περιβαλλοντικών οργανώσεων που ασχολούνται με τη μελέτη, την προστασία και τη διάσωση των θαλάσσιων θηλαστικών και υπογραμμίζουν πως αν κάποιος δεν έχει τις απαιτούμενες γνώσεις για να προσφέρει βοήθεια, είναι προτιμότερο να ειδοποιήσει το Λιμεναρχείο, προκειμένου να ενημερωθούν οι ειδικοί για το περιστατικό.

«Τον Απρίλιο του 2008 ξεβράστηκε στην Κρήτη, σε παραλία του Ρέθυμνου, ένα δελφίνι. Δυστυχώς από το Λιμεναρχείο με τη βοήθεια δύο κατοίκων της περιοχής το φόρτωσαν σε καρότσα φορτηγού και το πήγαν στα Χανιά, με συνέπεια το δελφίνι να πεθάνει από αιμορραγία», επισημαίνει ο κ. Τσιμπίδης.

«Και τον Ιανουάριο του 2008 στο Καβούρι της Αττικής ένα δελφίνι με πρόβλημα “κάθισε” στα ρηχά πάνω σε μια φυκιάδα. Το είδαν οι θαμώνες από τις κοντινές καντίνες και το έσυραν προς τα βαθιά με αποτέλεσμα να πεθάνει, ενώ πρόθεσή τους ήταν να το σώσουν», τονίζει ο ίδιος,

Σύμφωνα με τους ειδικούς, άλλες αιτίες θανάτου για τα θαλάσσια θηλαστικά και τις θαλάσσιες χελώνες αποτελούν οι εκρήξεις, η χρήση σόναρ υψηλών συχνοτήτων κατά τη διάρκεια στρατιωτικών ασκήσεων και η αυξανόμενη ρύπανση των θαλασσών.

«Οι περισσότερες από τις θαλάσσιες χελώνες που εντοπίσαμε είχαν καταπιεί πλαστικές σακούλες», λένε από το «Αρχιπέλαγος».

Ωστόσο υπάρχει και μια ακόμα όψη του θέματος. Καθώς τα θαλάσσια οικοσυστήματα καταστρέφονται και τα ιχθυαποθέματα μειώνονται, οι παράκτιοι αλιείς και τα θαλάσσια θηλαστικά ανταγωνίζονται για τα ίδια λιγοστά ψάρια, ώστε να επιβιώσουν. Ως συνέπεια κάποια είδη δελφινιών και οι φώκιες προκαλούν όλο και συχνότερα καταστροφές στα δίχτυα των παράκτιων αλιέων, ενώ οι τελευταίοι δε λαμβάνουν καμίας μορφής υποστήριξη για τις ζημιές που τους προκαλούν αυτά τα προστατευόμενα είδη.

Οι ελληνικές θάλασσες, έχουν την τύχη να αποτελούν στις μέρες μας την κιβωτό της Ευρώπης, στηρίζοντας μία σπάνια βιοποικιλότητα θαλάσσιας ζωής, που όμως έπειτα από χιλιάδες χρόνια παρουσίας, κινδυνεύουν πλέον να αφανιστούν από τις θάλασσες μας.

Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης & Επικοινωνίας, Δελτίο Οικολογικών Θεμάτων, 4 Ιουνίου 2008, Αριθμός Δελτίου: 42
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]