Ο τρομερός Εχετλαίος, τα παράξενα όπλα του και τα ανεξήγητα φαινόμενα της μάχης του Μαραθώνα.

Η μάχη των θαυμάτων!
Ο τρομερός Εχετλαίος, τα παράξενα όπλα του και τα ανεξήγητα φαινόμενα
της μάχης του Μαραθώνα...


Αν και σήμερα η προσπάθεια για παγκοσμιοποίηση επιχειρείται μέσω της Οικονομίας,
όλους τους προηγούμενους αιώνες της ανθρώπινης Ιστορίας, αυτό το έργο το
προσπαθούσαν με άλλους τρόπους... Οι ίδιες οι περίφημες περσικές εκστρατείες
κατά της Ελλάδας- οι πασίγνωστοι περσικοί πόλεμοι - εντάσσονταν στα πλαίσια
της επέκτασης προς τα δυτικά μιας τεράστιας αυτοκρατορίας που φιλοδοξούσε
να συμπεριλάβει το μεγαλύτερο μέρος του τότε γνωστού κόσμου. Στην
πραγματικότητα επρόκειτο για μια ακόμη απόπειρα πραγματοποίησης του
παλιού μονοθεϊστικού σχεδίου: Μία χώρα, ένας ηγεμόνας, ένας θεός... Γι' αυτόν
ακριβώς το λόγο, η μάχη του Μαραθώνα, η πρώτη σύγκρουση Ελλήνων και Περσών
στα πλαίσια του παραπάνω σχεδίου, αποκτά ιδιαίτερη σημασία. Αν και είναι γνωστές
ακόμη και λεπτομέρειες της, πολλά μένουν ακόμη να μελετήσουμε και να
ανακαλύψουμε για εκείνη την καθοριστική για το μέλλον ολόκληρου του κόσμου μάχη,
στην οποία πιθανόν έλαβαν μέρος και κάποιες άγνωστες, ακόμη και εξωανθρώπινες
δυνάμεις, που ήθελαν να έχει το αποτέλεσμα το οποίο είχε...

Οι Αθηναίοι αφού έφτασαν στον Μαραθώνα, στρατοπέδευσαν στα υψώματα
του όρους Αγρελίκι, πάνω από το σημερινό χωριό Βρανά. Μόνοι οι Πλαταιείς
από τους υπόλοιπους Έλληνες βοήθησαν τους Αθηναίους και έφτασαν αφού
εκείνοι είχαν στρατοπεδεύσει. " Ήλθομεν, είπαν, να θέσωμεν ομού την κρηπίδα
της ελευθερίας επί του ιερού τούτου τόπου"! Τη στιγμή της συναντήσεως
Αθηναίων και Πλαταιών ανέκρουσαν τα δόρατα τους επί των ασπίδων τους
σε θριαμβευτικό αλαλαγμό, προάγγελο της νίκης... Όταν όλα ήταν έτοιμα,
στην τελική παράταξη των αντιπάλων στρατών, το μεταξύ τους
διάστημα - ένα καθ' όλα ομαλό πεδίο - είχε απόσταση οκτώ σταδίων,
δηλαδή 1.500 μέτρων. Μετά τις θυσίες και το μικρό λόγο του Μιλτιάδη,
δόθηκε από τον ίδιο το σύνθημα της επίθεσης.

Σηκώθηκε ένας αλαλαγμός από το μέρος της Ελληνικής
φάλαγγας και μια τρομερή πολεμική ιαχή σαν κεραυνός, εναρμονισμένη με τον
πολεμικό παιάνα. Η απόσταση των 1.500 μέτρων φάνηκε σαν εκατό μέτρα. Οι
Πέρσες δεν μπόρεσαν ποτέ να καταλάβουν πώς οι πεζοί και βαριά οπλισμένοι
Αθηναίοι έφτασαν τόσο γρήγορα και ξεκούραστοι τις γραμμές τους. Νόμιζαν
ότι ήταν παράφρονες και μαινόμενοι! Τέτοια ήταν η ορμή και η ένταση των
Αθηναίων, ώστε οι Πέρσες δεν πρόλαβαν να κινηθούν καν! Αργότερα, μετά
τη μάχη, οπλίτες Αθηναίοι θα πουν ότι λίγο πιο μπροστά από τον Μιλτιάδη,
που οδηγούσε τη φάλαγγα, έτρεχε λουσμένος σε ένα χρυσό φως ο ήρωας της
Αθήνας, ο Θησέας, βαριά οπλισμένος σαν πεζός, κι αυτός ήταν εκείνος που
έπεσε πρώτος επάνω στο κέντρο των Περσών.Η σύγκρουση μεταξύ τω δύο
στρατών υπήρξε φοβερή. Χωρίς οι Αθηναίοι να ελαττώσουν την ορμή τους
άρχισαν να νικούν στα δύο άκρα της παράταξης και να τρέπουν τους αντιπάλους
σε φυγή. Στο κέντρο όμως, όπου 2.000 Αθηναίοι πολεμούσαν με 18.000 εκλεκτούς
του Περσικού στρατού, νικούσαν οι Πέρσες. Εδώ ακριβώς συνέβη το δεύτερο από
τα θαυμαστά της μάχης του Μαραθώνα.

Ένας γιγαντόσωμος "αγροίκος", με γενειάδα που κάλυπτε την ασπίδα του,
άγνωστος σε όλους, κρατώντας τη μεγάλη λαβή ενός αρότρου της εποχής
(την εχέτλη), κατέβηκε με μεγάλη ορμή από το βουνό σκορπώντας το θάνατο
και τον "πανικό" (η λέξη προέρχεται από τον Πάνα) στους
Πέρσες, κατόρθωσε να φτάσει στο κέντρο της μάχης και να ενωθεί με τους
2.000 Αθηναίους που διοικούσαν ο Θεμιστοκλής και ο Αριστείδης και εκεί άρχισε
να "θερίζει" τους Πέρσες. Όπως θα διηγηθεί μετά τη μάχη ένας αυτόπτης
μάρτυρας - οπλίτης της φυλής που διοικούσε ο Αριστείδης - ο Επίζηλος του
Κουφαγόρου, ενώ πολεμούσε σώμα με σώμα, του φάνηκε ξαφνικά ότι είδε απέναντί
του ένα πανύψηλο οπλίτη που τα γένια του σκέπαζαν την ασπίδα του. Έμοιαζε σαν
φάντασμα που κρατούσε στα χέρια του ένα πολύ φωτεινό όπλο! Πέρασε ακριβώς
δίπλα του, σκοτώνοντας πέντε Πέρσες αντιπάλους και αυτή η σκηνή ήταν η
τελευταία που είδε ο Επίζηλος γιατί από κάποια υπερβολική λάμψη, τυφλώθηκε!

Περίπου επτακόσια χρόνια αργότερα, όταν ο Παυσανίας επισκέφτηκε στην Αθήνα
την Ποικίλη Στοά, η οποία ονομάστηκε έτσι από τις πολλές και διάφορες ζωγραφιές
που την διακοσμούσαν, είδε ότι αυτές ολοκληρώνονταν με την απεικόνιση εκείνων που
πολέμησαν στον Μαραθώνα τον Σεπτέμβρη του 490π.Χ. Ανάμεσά τους, οι ονομαστοί
ζωγράφοι Πάναινος και Μίκων φρόντισαν να ξεχωρίζει ο Πολέμαρχος Καλλίμαχος,
ο Στρατηγός Μιλτιάδης και ο Ήρωας ο ονομαζόμενος Έχετλος ή Εχετλαίος.
"Υπάρχει η παράδοση πως στη Μάχη του Μαραθώνος έλαβε μέρος και κάποιος που
έμοιαζε με αγρότη στην εμφάνιση και στην περιβολή. Αυτός σκότωσε πολλούς από
τους βαρβάρους με ένα άροτρο και όταν η μάχη τελείωσε, εξαφανίστηκε", λέει
χαρακτηριστικά ο Παυσανίας. Οι περιγραφές των πολλών αυτόπτων μαρτύρων, η φοβερή
του δύναμη και αποτελεσματικότητα, καθώς και το γεγονός ότι ήταν τελείως άγνωστος
σε όλους, άφησαν στους Αθηναίους βαθιά εντύπωση, τόσο που ρώτησαν το Μαντείο των
Δελφών, ποιός ήταν ο ήρωας αυτός, ο θεός δεν χρησμοδότησε τίποτα περισσότερο από
το ότι πρέπει να τιμούν τον Ήρωα Εχετλαίο...

Αλλά η μάχη του Μαραθώνα σχετίζεται με πολλά άλλα παράξενα και υπερφυσικά
συμβάντα που ο θρύλος τους έφτασε μέχρι τις μέρες μας. Εκτός από την
παρουσία του φοβερού πολεμιστή Εχετλαίου ο οποίος μάλιστα λέγεται ότι
βγήκε από το ιερό σπήλαιο του Πανός στον Μαραθώνα, αναφέρεται η εμφάνιση
του ίδιου του Πάνα στη μάχη αλλά και στον Φειδιππίδη, τον οποίο οι Αθηναίοι
έστειλαν στη Σπάρτη για να ζητήσει βοήθεια. Καθώς περνούσε από το όρος Παρθένιο
που δεσπόζει της Τεγέας, ο Παν τον φώναξε με το όνομά του και παρήγγειλε να πει στους
Αθηναίους ότι δεν του δίνουν την πρέπουσα σημασία, παρά το γεγονός ότι αυτός διάκειται
ευνοϊκά απέναντί τους και ότι πολλές φορές τους βοήθησε στο παρελθόν και θα
κρατήσει την ίδια στάση και στο μέλλον. Μετά την νικηφόρα μάχη στον Μαραθώνα,
οι Αθηναίοι πίστεψαν τη διήγηση του Φειδιππίδη και ίδρυσαν ιερό του Πανός κάτω από
την Ακρόπολη. Σώζεται μάλιστα επίγραμμα που αποδίδεται στον λυρικό ποιητή
Σιμωνίδη τον Κείο (556- 468π.Χ.) και αναφερόταν σε άγαλμα του Πανός, ανάθημα
του στρατηγού Μιλτιάδη: "Τον τραγόπουν εμέ Πάνα, τον Αρκάδα, τον κατά Μήδων,
τον μετ' Αθηναίων, στήσατο Μιλτιάδης." (Προς τιμή μου, εμένα του τραγοπόδαρου
Πάνα, του Αρκάδα, που πολέμησε μετά των Αθηναίων τους Μήδους, έστησε αυτό
το ανάθημα ο Μιλτιάδης). Μερικοί μάλιστα πιστεύουν ότι Παν και Έχετλος είναι ένα
και το αυτό πρόσωπο! Οι παραδόσεις αναφέρουν ακόμα και παράξενα φώτα την ώρα
της μάχης στην περιοχή του μεγάλου έλους προς την πλευρά που κατείχαν οι Πέρσες.

Αλλά τα παράξενα φαινόμενα συνεχίστηκαν. Για πολλά χρόνια οι τριγύρω
χωρικοί άκουγαν κλαγγές όπλων, φωνές ανθρώπων και χρεμετίσματα αλόγων
από το πεδίο της κοσμοϊστορικής μάχης. Λέγεται ότι καμμία φορά τα ίδια
ακούγονται και σήμερα ακόμη! Κάποιος Αθηναίος οπλίτης είχε μαζί του στη
Μάχη του Μαραθώνα τον υπερμεγέθη σκύλο του, άγριο και τρομερό, που
μαχόταν με τα δόντια ηρωϊκά εναντίον των Περσών. Το σκυλί έδειξε γενναιότητα
και για τον κίνδυνο που διέτρεξε, έλαβε ως αμοιβή την απεικόνιση του ανάμεσα
σ' εκείνους που περιβάλουν τον Κυνέγειρο, τον Επίζηλο και τον Καλλίμαχο.
Όλοι αυτοί, καθώς και ο σκύλος, είχαν φιλοτεχνηθεί από το ζωγράφο Μίκωνα
στην Ποικίλη Στοά.

Όπως είναι φυσικό, η εποχή μας προσφέρει πολλές εναλλακτικές δυνατότητες
ερμηνείας όλων αυτών των φαινομένων. Ιδιαίτερα για την περίπτωση του
αινιγματικού Έχετλου, ο γνωστός ερευνητής Α.Πουρναρόπουλος - θέλοντας να
κινηθεί ακριβώς σ' αυτά τα νέα πλαίσια ερμηνείας - ερεύνησε μερικές ενδιαφέρουσες
εκδοχές... Ξεκίνησε προσπαθώντας να ανακαλύψει πώς πραγματικά ήταν το
"Ησιόδειο Άροτρο" - η εχέτλη - εκείνη την περίοδο. Βρήκε λοιπόν μία παράσταση
αρόσεως αγρού με ένα τέτοιο άροτρο , σε ένα αρχαίο αγγείο χρονολογίας 460-450π.χ.
Είναι όμως αξιοσημείωτο ότι το σχήμα της εχέτλης θυμίζει ένα υπερσύγχρονο όπλο!
Αν τολμήσουμε να προχωρήσουμε, τι θα μπορούσε να ήταν αυτό; Εάν ήταν πολυβόλο
όπλο με εκρηκτικά βλήματα, οι Αθηναίοι θα έλεγαν ότι ο Ήρωας Εχετλαίος πολεμούσε
με "κεραυνούς". Εάν ήταν είδος "φλογοβόλου" τότε θα έλεγαν ότι αυτός πολεμούσε
με πύρινη ρομφαία. Αλλά δεν συνέβη ούτε το ένα ούτε το άλλο. "Θα μπορούσε το
παράξενο όπλο να ήταν όπλο ακτίνων;" αναρωτιέται ο Α.Πουρναρόπουλος. Την
απάντηση τη βρίσκουμε κρυμμένη στα κείμενα του Ηροδότου. "στην μάχη του
Μαραθώνα σκοτώθηκαν 6.400 περίπου Πέρσες και 192 Αθηναίοι. Στη διάρκεια της
σύγκρουσης συνέβη κάτι πολύ παράξενο: ένας Αθηναίος οπλίτης, ο Επίζηλος, γιος
του Κουφαγόρα, πολεμούσε γενναία στήθος με στήθος, όταν ξαφνικά έχασε την όραση
του και στα δύο του μάτια, μολονότι δεν τον είχε ακουμπήσει τίποτα, ούτε δόρυ,
ούτε ξίφος , ούτε κανένα βέλος τόξου. Από τότε έμεινε τυφλός μέχρι το τέλος
της ζωής του! Θεϊκή ενέργεια ή προηγμένη τεχνολογία, το σίγουρο είναι ότι εκείνο
το Σεπτέμβρη στο Μαραθώνα συνέβησαν πράγματα που μας πείθουν πως εκείνη η
μάχη θα καθόριζε το μέλλον όλης της ανθρωπότητας...